ஆட்டோ பெயரும் வரிகளும்..& சிறுமியும் கொண்டைக்காரரும்..

ஒரு ஆட்டோவின் பின் புறம் எழுதியிருந்த பெயர்ஸ்ரீகருப்பாயி   இந்தப் பெயர் என்னைக் கவர்ந்ததின் காரணம், இது கிராமமும் நகர நாகரீகமும் கலந்த கலவை போன்ற பெயர். இன்னொரு ஆட்டோவின் பின்புறம் பார்த்த வாசகம். காந்தி நாட்டுக்குப் பாடு பட்டார் நாம் காந்தி நோட்டுக்குப் பாடுபடுகிறோம் ஹெல்மெட் போட்டவர் காலை நேரம் அண்ணா நகர் சாலை ஒன்றில், நல்ல போக்குவரத்து நேரத்தில், ஒரு ஹெல்மெட் சாலை நடுவே கிடந்தது. நான் என் ஆட்டோ ஓட்டுநரிடம் சொன்னேன் 'ஹெல்மெட் போடுங்கன்னு சொன்னத யாரோ தப்பாப் புரிஞ்சிக்கிட்டாங்க போலிருக்கு. ஒருத்தர் ஹெல்மெட் போட்டதால, இந்தப் பக்கமா ஹெல்மெட் போடாமப் போகும் பலருக்கு ஆபத்து.' சிறுமியும் கொண்டைக்காரரும்... அந்த ஷேர் ஆட்டோவில் நான் முதலில் ஏறிப் பின்சீட்டில் உட்கார்ந்தேன். ஆட்டோ பக்கத்தில் நின்றிருந்த,கருப்பு நிற மனிதரின் ஜீன்ஸ், லேப்டாப் பேக் இவைகளைவிட அவரின் குடுமி என்னை அவரைக் கவனிக்க வைத்தது. பத்தாம் வகுப்பு தமிழையா சொன்ன ' மயிருள்ள மகராசி அவுத்தும் விட்டுக்குவா அள்ளியும் முடிஞ்சுக்குவா' ஞாபகம் வந்தது.ஆனால் ஒரு மாற்றம்,இவர் மகராசன்! அவரின் குடுமி சிறியது அல்ல. பாதி மண்டை வெல்லம் அளவு இருந்தது. மூக்குத்தியும் தோடும் போடாமல் கொண்டை போட்ட ஒரு தெக்கத்திப்பெண்ணின் முகம் போல் இருந்தது அவரது முகம். அது அவரின் தன்னம்பிக்கையையும் தனித்துவத்தையும் காட்டியது. அவரும் இப்போது ஷேர் ஆட்டோவில் ஏறி விட்டார்.  இப்படித் தனித்துவம் கொண்டவர்கள் மற்றவர்களுக்குச் சந்தோஷத்தை,உற்சாகத்தை அளிக்கிறார்கள்.    இப்போது ஒரு பெண் தன் சிறு மகளுடன் ஏறினாள். அவர்கள் சென்னையைச் சொந்த ஊராகக் கொண்டவர்கள் என்பது அவர்கள் சொல்லாமலேயே தெரிந்தது. அந்தச் சிறுமி எல்கேஜி கூடச்சேர்ந்திருப்பாளா என்பது சந்தேகம் தான்.அவ்வளவு சிறுமி. அவளின் பாப் கட் ஒரு கவிதை. முடி வெட்டியவரைப் பாராட்டத் தோன்றியது. அந்தச் சிறுமி மெல்லத் திரும்பி என்னைப் பார்த்தாள். அவள் கண்கள் துறுதுறுவென்றிருந்தன. அவை அவளுக்குக் குசும்பு அதிகம் என்று காட்டின. என் வாழ்க்கையில் ஒரு சிறுமியைப் பார்த்து நான் பயந்ததில்லை. அன்று பயந்தேன். அவளுக்கு என்ன தோன்றுகிறதோ அதைப் பட்டென்று கேட்டு விடுவாள் என்று தெளிவாகத் தெரிந்தது. முன்பு பார்த்த கல்லூரிப் பணி இந்த அறிவைக் கொடுத்திருந்தது. நமக்கேன் வம்பு என்று நான் பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டேன்.         மற்ற ஆட்களும் ஏறினார்கள். வண்டி கிளம்பிவிட்டது. நான் அந்தச் சிறுமியை மரியாதையோடும் அன்போடும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். சிக்னலில் வண்டி நின்றபோது அந்தச் சிறுமி டிரைவரிடம் சொன்னாள் 'ஏன் வண்டி நிக்குது.வேகமாப் போங்க'. இதை மழலையில் மாற்றிக்கொள்ளுங்கள். பயணிகளிடம் உதார்விட்டுக் கொண்டிருந்த அந்த டிரைவரே நெளியும்படி நேர்ந்தது. அந்தச் சிறுமி பற்றிய எனது கணிப்பு சரியாகிக் கொண்டிருந்தது எனக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.     வண்டி சிக்னலில் இருந்து மீண்டு,மீண்டும் ஓடத் தொடங்கியது. இப்போது அந்தச் சிறுமியின் பார்வை அவளுக்கு வலது புறத்தில் இருந்த குடுமி அங்கிள் மேல் விழுந்தது. அடுத்து நடக்குப் போகும் கூத்து என் ஞான திருஷ்டிக்குத் தெரிந்து என்னைச் சீட்டின் நுனிக்குக் கொண்டு வந்தது.     சிறுமி குடுமி அங்கிளின் முகத்தைப் பார்த்தாள். பின் முகத்திற்குச் சற்று பின்னே இருந்த குடுமியைப் பார்த்தாள்.ஏற்கனவே பலரால் பார்க்கப்பட்ட குடுமி சிறுமியாலும் பார்க்கப்பட்டது. இரண்டு முறை மாறி மாறிப் பார்த்து விட்டுச் சிறுமி குடுமி அங்கிளிடம் கேட்டே விட்டாள். 'நீங்க ஏன் குடுமி வச்சிருக்கிங்க?நீங்க ஆம்பள தான!'.     அடப்போங்கய்யா! இதுக்கு மேல என்னால ஃபார்மலாகச் சொல்ல முடியல.எனக்குச் சிரிப்பு பொத்துக்கிட்டு வந்துச்சு.இதத் தான எதிர்பாத்தேன்.  'நீங்க ஏன் கொண்ட போட்ருக்கீங்க' அப்டினு கேப்பான்னு நெனச்சேன். ஆனா அவ துல்லியமா குடுமின்னு கேட்டதும் அடேங்கப்பான்னு ஆச்சரியப்பட்டேன். சிரிக்கிறது ஈசி.சிரிப்ப அடக்கிறது ரொம்ப ரொம்பக் கஷ்டம். நான் சிரிச்சு குடுமிக்காரர நோகடிக்க விரும்பல. சிரிப்ப அடக்க வாட்சப் பாக்கிற மாதிரி நடிச்சேன்.கண்ண மூடிக்கிட்டு தூங்கிற மாதிரி நடிச்சேன். குடுமிக்காரர் ப்ரஸ் கான்ஃபரன்ஸில் நிருபர் கேள்விக்கு மினிஸ்டர் பதில் சொல்ற மாதிரி அந்தப் பிள்ள கிட்டச் சொன்னது, 'எனக்கு முடி இருக்கு வச்சிருக்கேன்'.கேள்விக்கு வந்த சிரிப்பை அடக்கச் சிரமப்பட்டதை விட, அந்த பதிலுக்கு வந்த சிரிப்பை அடக்க,  அதிகமாகச் சிரமப்பட்டேன். அன்றைய தினம் குடுமிக்காரராலும் சிறுமியாலும் கலகலப்பாக ஆனது.

A funny story - A hotel server gets selected in an IT interview by mistake

A hotel server attends an interview in an IT company by mistake. However he gets selected.

Let us see how it happened. (This was written in the year 1996)

I: What kind of server you have used?

C: Server? I'm a dedicated server.

I: Good. What is your user interface?

C: I don't get you,Sir! 

I: I mean, what do you show to your customer?

C: Menu,Sir!

I: Do you know Cobol?

C: Gopal is my friend,Sir!

I: Oh, you know Cobol as you know your friend. Fine. 

Do you have knowledge of hardware?

C: I used to accompany my boss to the hardware store. 

     Some of  my friends are making chips. 

I: Thats great. Tell about Sun, Windows and Apple. 

C: Because of Sun, we need windows. Most of our customers like apples. 

I:  Next 2 questions will test your sense of humour.

C: OK, Sir!

I: Your password is going to expire, what will you do?

C: Expire? I will cry,Sir!

I: That's good. What is the difference between  Microsoft excel and Surf excel. 

C: Microsoft excel is for spreadsheet. Surf excel is for bed sheet. 

I: Its funny.Pl. elaborate on Order entry system.

C:Customers place orders. The items are prepared and delivered to the customers. 

I: Where exactly the items are placed? 

C: The items are placed on the tables. In one row, there will be  many tables. 

I: I think that's a slip of tongue. In one table, there will be many rows. 

Do you have experience in Hotel management system?. 

C: I have 5 years experience, Sir. 

I: Thats cool. You are appointed.  

எனது அமெரிக்கப் பயணம்-லண்டனிலிருந்து சென்னைக்கு - பகுதி 2 - தொடரின் நிறைவு

வானத்தில் பார்த்த மற்றொரு படம்,ராஜ்நீதி.அரசியலை மையமாக வைத்து எடுத்த படம். மஹாபாரதக் கர்ணன் கதையை தற்கால அரசியலில் ஊற்றி ஆற்றியிருக்கிறார்கள். சும்மா வைத்திருந்தாலே சிரிப்பது போல் தெரியும் உதடுகளைக் கொண்ட கேட்ரினா கைஃப் நான் பார்த்த ஹிந்திப் பாடல்களில் உற்சாகமாக இடுப்பொடித்து ஆடிக்கொண்டிருப்பார். இந்தப் படத்தில் அவரை நன்றாக கண்ணீரும் கம்பலையுமாக அழ வைத்திருக்கிறார்கள். சாட்சிக்கு ஒரு காட்சி கீழே!

அமெரிக்கா கிளம்புமுன் +2 நண்பன் ஹரியிடம் பேசிய போது, அங்கு இசையில் தற்போதைய ட்ரெண்ட் பற்றிச் தெரிந்து சொல்லச் சொல்லியிருந்தான். ’நட்பைக் கூடக் கற்பைப் போல எண்ணுவேன்’ என்று சின்சியராக ஒரு விமானத்தில் நான் குறித்துக் கொண்ட பாப் பாடல்களின் விவரம் கீழே. டாஷ் கோட்டிற்கு அடுத்து வருவது ஆல்பம். சிலவற்றில் வெறும் பாடகரின் பெயர் மட்டும் இருக்கும். 

A ha

Arcade fire - Suburbs

Bombay bicycle club flaws

Brandon flowers flamingo

Chemical brother - Further

The Coral - Butterfly house

Crowded house - Intriguer

Danger mouse and sparkle horse

Eliza doolittle

Faithless - The dance

I am kloot - sky at night

Klaxons - surfing the void

Kylie Minogue - Aphrodite

Lcd sound system

Leonard cohen

Miley Cyrus - Can't be tamed

Natalie merchant

Nick cave

Oasis - Time flies

Oliver lang

Paul oakenfold

Paul  weller

Richard ashcroft

Rufus wainwright

Scissors sisters - Night work 

Sheryl crow

Slash 

Steve mason - Boy outside

Tired pony

I heart birmingham

Bristol

Mama chester

 ஒரு தமிழ்ப்பிராட்டி பின்பக்கம் அடிக்கடி போய் சாக்லேட் வாங்கிக் கொண்டு வந்தார். நான் பாதையை ஒட்டி இருந்த சீட்டிலிருந்து சீட் கைப்பிடியோடு மல்லுக்கட்டி எழுந்து வெளியே வந்ததைப் பார்த்து ‘ஒரு பட்டனைத் தட்டினா சீட் கைப்பிடியை வெளியே தள்ளி விட்ரலாம்’ என்று சொல்லிக் கொடுத்தார். புடவை அணிந்த அந்த மூதாட்டியைப் பார்த்ததும், சென்னை வானுக்கு வந்தது மாதிரி இருந்தது. லண்டனில் சர்தார்ஜி ஓட்டுனர்களைப் பார்த்ததும் புல்லரித்த என் நாட்டுப் பற்றுக்கு இது புதிதல்ல.

 சென்னையில் விமானம் நின்றவுடன் Cabin luggageஐ எடுப்பதில் ஒரு சுயநலமான வேகம்..Check in baggage claim இடத்தில் ஒரு பரபரப்பு.. நான்,நீ என்ற போட்டி.. நம் ஊர் மனப்பான்மை எங்க போயிருந்தாய் ஒரு வாரம் என்று பாசத்துடன் வந்து ஒட்டிக் கொண்டது. 

 ஒவ்வொரு விமானப் பயணமும் ஒரு தெளிவைக் கொடுக்கிறது. 

இறங்குவோமா? என்ற பயம். நடப்பது தான் நடக்குமென்ற ஞானம்.  

   இந்தப் பயணத்தை எழுத ஆரம்பித்தது, சுற்றி நடக்கும் விசயங்களைக் கண்காணிக்கும் பழக்கம் அதிகமானது. வெறுமனெ உட்கார்ந்து கடுப்படிக்கும் தருணங்களும் கவனிக்கக் கவனிக்கச் சுவாரசியமானது.சில சமயம் கவனிக்கும் போதே, எப்படி எழுத வேண்டும் என்று தோன்றும் போது..ஒரு இடியாப்பச் சிக்கலில் மாட்டிக் கொண்டது போல இருந்தது.  

நன்றிகள்:

      தமிழில் டைப் செய்வதை அறிமுகம் செய்த அலுவலக நண்பர் சையது, தமிழ் டைப்பிங்கிற்குச் சில மென்பொருள்களை அறிமுகம் செய்த கணினி வித்தகன் தமிழையா நண்பன் ஹரி, இத்தொடரை டைப் செய்ய உதவிய மென்பொருளை அறிமுகப் படுத்திய நண்பன் தனபாலன், என் எழுத்துக்களை ஊக்குவித்த என் ப்ளஸ் டூ யாஹூ க்ரூப் நண்பர்கள்,என் எழுத்தை ஊக்குவிக்கும், சமூகசேவைக்காக அமெரிக்க கென்டக்கி மாகாண ஆளுநர் விருது பெற்ற அலுவலக நண்பர் மகேந்திரன், நான் சில பகுதிகளை அடித்து முடித்தவுடன் படித்துக் கருத்துச் சொல்லி சில மாற்றங்கள் சொன்ன என் மனைவி, ஆகியோருக்கு என் நன்றிகள். 

ஒரு Flash back: US trip க்கு மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு, நண்பர் 

ஒருவரிடம் இந்த ட்ரிப் பற்றிச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். நான் ஜாலியாகப் பேசியதால் அவரும் ஜோக் சொல்வதாக நினைத்து ’ஹை ஜாக்’ பண்றவங்க ப்ளேனில சுத்திக் கிட்டே இருப்பாங்களான்னு கேட்டு எரிச்சலைக் கிளப்பினார்.அடுத்து அவரைப் பார்க்கும் போது முதல் வேலையாக 

ஒரு பிடி பிடிக்க வேண்டும்.

எனது அமெரிக்கப் பயணம்-லண்டனிலிருந்து சென்னைக்கு - பகுதி 1

மீண்டும் லண்டன். எதற்கும் நேரம் இல்லை. டெர்மினலுக்கு ஓடிச் சென்னை விமானத்தில் ஏற வேண்டும். நாம் பெட்டிகளை இழுத்துக் கொண்டு ஓடும் போது, சங்கர் கணேஷ் நன்றி விலங்கு ஓடும் போது கொடுக்கும் ‘டிடிங் டிங்குடக்கா டிங்’ தான் பேக்க்ரொண்ட்டில் கேட்கிறது. 

FT Week end, Independent, Spirit magazine போன்ற காம்ப்ளிமெண்டரி படிக்கும் 

வஸ்துகளை நான் மொத்தமாக எடுத்துக் கொண்டு ப்ளேனில் என் இடம் தேடிப் போன போது ஒரு தம்பதி நக்கல் சிரிப்பு சிரித்தார்கள். நான் அந்தப் பேப்பர்களை என் பசங்க பார்ப்பதற்காக எடுத்துச் செல்கிறேன். இவர்கள் சிரித்தாலென்ன அழுதாலென்ன? Its my Life.  

பின்புறம் சென்றேன் காபி கேட்க. காபி வாங்கி அங்கேயே நின்று
குடித்துக்கொண்டிருந்தான் ஒருவன். "நீங்க சென்னையா?" என்றேன். ரொம்ப பிகு பண்ணிக்கொண்டு "கொச்சின்" என்றான். இன்னொருவர் அவனிடம் "ஆர் யு from US ? " என்றதற்கு, "nicaragua " என்றான். சிரிக்கக்கூடத் தெரியாத அவனிடம் நான் பேசத்தயாரில்லை. அவன் எங்கிருந்து வந்தால் நமக்கு என்ன. கொஞ்ச நேரம் கழித்துப் பின்னால் போன போதும் கொச்சின் ஏதோ குடித்துக் கொண்டிருந்தான். நானும் வீம்புக்கு காபி வாங்கிக் குடித்தேன். வாயை அவன் சாப்பிட அதிகம் பயன் படுத்துகிறான் என்று தெரிந்தது.

ஏர் ஹோஸ்டசில் ஒரு ஆள் இருந்தான். பொதுவாக லேடீஸ் பார்க்கும் வேலையில் இவன் எப்படி? நான் பின் புறம் போய் காபி கேட்ட போது, ஏதோ உதடு குவித்துக் கொஞ்சுவது போல் மூஞ்சியை வைத்துக்கொண்டு, "டூ மினிட்ஸ் சார்" என்றான். ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். தோளைத் தொட்டுக் கூப்பிட்டுக் காபி கொடுத்தான். ஸ்டிர் பண்ண ஏதாவது குடுங்க என்றேன். மயக்கும் குரலில் "ஓஹ், stirrer " என்றபடி எடுத்துக் கொடுத்தான். பேப்பர் டம்ளரைக் கொடுத்த போது கையைத் தொட்டு வாங்கினான். இவனை ஏன் இந்த வேலைக்கு எடுத்தார்கள் என்ற கேள்விக்கு விடை கிடைத்தது. 

பக்கத்து சீட்களில் இருவர் பேசிக்கொண்டனர்.இளைஞன் U.K. பெரியவர் U.S. பெரியவர் நெட்வொர்க் லைனில் வேலை பார்க்கிறார். ஐபோன் வந்து தொழிலைக் கொஞ்சம் பாதித்த விட்டதாகச் சொன்னார்.இளைஞன் U.K யில் டென்டிஸ்ட். பெரியவர் எடுத்த பேட்டியில் அவன் இனிய பிரிட்டிஷ் அச்சென்ட்டில் சொன்னது...

U.S போவது அவன் aim . அங்கு அவனுக்கு ஏனோ நல்ல வாய்ப்பு கிடைக்க வில்லை. பேப்பரில் U.K யில் டென்டிஸ்ட்களுக்கு 

நல்ல டிமாண்ட் இருக்கும் செய்தி பார்த்து அங்கு போனானாம். முதலில் இரு வருடம் படிக்கவேண்டி இருந்ததாம். இப்போது செட்டில் ஆகி விட்டானாம்.பிடித்தது scuba diving , traveling . இரு கைகளையும் பிரிட்டிஷ் உடல் மொழி படி ஆட்டிக்கொண்டு அவன் விதம் விதமான tax பற்றிச் சொன்னபோது அவனின் விஷய ஞானம் தெரிந்தது.    

எல்லாவற்றையும் நான் FT , Independent போன்ற காம்ப்ளிமென்டரி பேப்பர்களைப் படிப்பது போல் பார்த்துக்/கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். நான் எதுவும் பேசித் தொந்திரவு செய்யவில்லை.என் கடமையை அந்தப் பெரியவர் ஏற்கனவே செய்து கொண்டிருந்தார். 

Next Page> http://venkatramvasi.blogspot.in/2011/01/2_21.html 

எனது அமெரிக்கப் பயணம்-டல்லாஸிலிருந்து லண்டனுக்கு

டல்லாஸில் மதியம் பசியோடு பெட்டி எடுக்கக் காத்திருந்தேன். போகும் போது, என் செக் இன் பெட்டியை இன்னொரு ஏர்லைன்ஸிலிருந்து அமெரிக்கன் ஏர்லைன்ஸுக்கு நான் தான் எடுத்துக் கொண்டு போய்க் கொடுத்தேன்.’No formalities', படக்கென்று வாங்கி வைத்துக் கொண்டார்கள், நான் பெட்டி வருமோ வராதோ என்று பயந்த அளவுக்கு.( வருமோ வராதோ, நிக்குமோ நிக்காதோவை ஞாபகப்படுத்துகிறது.பைசா நகரத்துச் சாய்ந்த கோபுரம் ஜப்பானில் இருந்தால் ‘நிக்குமோ நிக்காதோ’ என்று பெயர் வைப்பார்களாம். நான் சேர்த்தது..சீனாவில் இருந்தால் அதன் பெயர் ‘சாய்ஞ்சாச்சூ’.  இப்போது அமெரிக்கன் ஏர்லைன்ஸிலிருந்து என் பெட்டியை வாங்கி, அடுத்த ஏர்லைன்ஸுக்குக் கொடுக்கக் காத்திருந்தேன். ‘காத்திருந்து காத்திருந்து காலங்கள் போகுதடி” கதை தான். வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு வெள்ளைக்காரச் சிறுமி,L.K.G/U.K.G படிக்கலாம், அழகாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.பூ நடப்பது போல் நடந்தாள்.     என் கூட வந்த மற்ற பயணிகள் மெல்லக் காணாமல் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள்,பெட்டிகளை எடுத்துக் கொண்டு.’Something wrong'.பெட்டி மிஸ் ஆகி விட்டது என்று பதைபதைக்குமுன் அதைக் கன்ஃபர்ம் பண்ணிக் கொள்ள முடிவு செய்தேன். இல்லை பதைபதைப்பு வீணாகிவிடும். விசாரித்ததில், பெட்டி என் அடுத்த விமானத்திற்கு தன்னாலே போய் விடும் என்றார்கள். (இதற்கு முன் இப்படி ஒரு பதைபதைப்பு, யுனிவர்சிட்டி பரிட்சை ஒன்றில் 8 கேள்வியில் 5 எழுத வேண்டும்.முதல் கேள்வியைப் படித்தேன்.ம்ஹூம்,சாய்ஸில் விடு,அடுத்த கேள்வி..அட விடு சாய்ஸில..இப்படியே விட்டு விட்டுக், கடைசியில் அடுத்த கேள்வியில்லாமல் வொயிட் ஸ்பேஸே வந்து விட்டது.அடப் பாவிகளா! இந்த எட்டில தான் எழுதனுமா? பி.கு. அந்தப் பரிட்சையில் நான் பாஸ் தான்.)      பேக்கேஜ் செக் பசங்களிடம் லண்டன் போக டெர்மினலுக்கு எப்படிப் போக வேண்டுமென்று கேட்டேன். அவர்களிடம் கேட்டது தப்பாகப் போய் விட்டது. அவர்கள் தங்களுக்குத் தெரிந்ததைச் சொன்னார்கள்.நான் ஏர்ப்போர்ட்டை விட்டு வெளியில் வந்து அவர்கள் சொன்ன ப்ளூ கிரீன் வண்டியைப் பிடிக்க வந்தேன்.அந்த ப்ளூ கிரீன் வண்டியை ஓட்டிய பெரிய மனுஷியும், அதில் பயணித்த Maxim படத்தின் அட்டையில் இருந்து வந்த மாதிரியிருந்த இன்னொரு பெண்ணும் எனக்குப் பதில் அவர்கள் டென்ஷன் ஆனார்கள். Maxim பெண் சொன்னாள், ’When you have a connection flight, never come out of the airport'.அவள் ஆடை எப்படி இருந்தாலென்ன மனசு நல்ல மனசு.      இன்னொரு முறை வரிசையில் நின்று, நம்ம காபின் லக்கேஜ்ஜையும், நம்மளயும் எக்ஸ் ரே செக் பண்ணி.., இதற்கெல்லாம் நேரம் இருந்தால், நாம் ஏர்ப்போர்ட்டை விட்டு வெளியே வந்து மீண்டும் உள்ளே போய் என்று பல முறை இந்த ஜிகு ஜிகு தாம்பாளம் விளையாடலாம்.      அந்தா இந்தான்னு சாப்பிடும் போது, 3.30 மணி ஆகி விட்டது(மதியம் தான்).வெஜ் பர்கர் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த போது எதிர்த்த கடை எக்ஸ்பிரஸ் ஸ்பாவைக் கவனித்தேன். ஒரு அம்மணி மசாஜ் பண்ணிக் கொள்ள ஒரு இருக்கையில் உட்கார்ந்தாள்.ஒரு ஆள் அவள் பிடறி முடியில் கை விட்டு கழுத்தை நிதானமாகப் பிசைந்தான். எனக்கு அதைப் பார்த்த போது நம் நடிகர்கள் நிறையப் பணம் வாங்கிக் கொண்டு செய்வதை அவன் குறைந்த சம்பளத்தில் செய்கிறான் என்று தோன்றியது. அடுத்து அவன் நிதானமாகத் தோல் பட்டை,முதுகு,இடுப்பு என்று தன் கைகளால் அழுத்....தி,அழுத்....தி நீவி விட்டதைப் பார்த்ததில் எனக்கு நல்ல ரிலாக்சேஷன் கிடைத்து என் உடல் வலி குறைந்த மாதிரி ஆனது.      வெளிநாட்டு ஏர்ப்போர்ட்களில் இந்தியர்களைப் பார்த்தால் எழுதி ஒட்டாத குறையாகத் தெரிகிறது. அவர்கள் எச்சரிக்கை உணர்வுடன் இருப்பது போல் தோன்றும்.      டல்லாஸ் ஏர்ப்போர்ட்டில் சாம்சங்ஙின் ஆட்சி தான். ஷோ ரூமென்ன, பெரிய டி.விக்கள், சாம்சங் மொபைல் சார்ஜிங் ஸ்டேசன்கள் என்று...எனினும் நீங்கள் சார்ஜ் செய்ய முடியாது.சிலர் சார்ஜ் செய்தபடி பக்கத்திலுள்ள சொகுசு இருக்கைகளில் உட்கார்ந்தபடி அவரவர் நாட்டு ராமாயண/மகாபாரதக் கதைகளை MP3யில் கேட்டுக் கொண்டும், iPhone/iPadகளில் பார்த்துக் கொண்டுமிருப்பார்கள். விமானம் கிளம்பச் சிறிது நேரம் இருந்தது. அந்த நேரத்தில் சில புகைப்படங்கள் எடுத்தேன். ஒரு கடை வெளியே, 3 இடியட்ஸ் படத்தில் வரும் அச்சு முறுக்கு டிசைனில் உள்ள பறக்கும் பொம்மையை இயக்கிக் கொண்டிருந்தாள் ஒருத்தி. பறக்கும் பொம்மை விலையைப் பார்த்தவுடன் நான் அங்கிருந்து பறந்து விட்டேன்.      விமானத்தில் ஏறி உட்கார்ந்து, அது கிளம்பும் வரை, ஹீட்டர் போட்டிருந்தார்கள் போல... கிட்டத்தட்ட ஆப்பாயில் ஆவது போல் வெப்பம்.  சென்னையில் கோடை கத்திரி வெயில் காலத்தில்,மாநகரப் பேருந்தில் ஓட்டுனர் பக்கத்தில் நின்று பயணிப்பது போன்ற வெப்பம். இதைத் தாங்குவதை விட வெளியே உள்ள பனியே மேல்.    அடுத்த வரிசையில் ஒரு கறுப்புச் சிறுமி,2 வயதிருக்கும், மூக்கு ஒழுக உட்கார்ந்திருந்தாள். சிறு பிள்ளைகளுக்கு அசிங்கங்களும் அழகு தான்.      பக்கத்தில் ஒரு வெள்ளைத் தாத்தா. குடி வண்டி கொண்டு வந்த போது இதற்குக் காசு வாங்குவீர்களா என்றார் கனிவான குரலில்(நம்ம கேசு!). இல்லை என்று பதில் வந்ததும், bloody maryயை vodkaவில் மிக்ஸ் பண்ணித் த்ரச் சொன்னார் கம்பீரமான குரலில். ஒரு டம்ளர் கொடுத்தவுடன்,கையில் வாங்கிக் கொண்டு இன்னொரு டம்ளர் கேட்டார்.அதையும் வாங்கியபின் அவர் மோஹன ராகத்தில் சொன்ன "Thank yoUUU"விற்காக எத்தனை டம்ளர் கூடக் கொடுக்கத் தோன்றும். பெரியவரிடம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியது நிறைய இருக்கிறது. ஒவ்வொரு முதியோரும் புத்தகம் தான். சிலரிடம் செய்ய வேண்டியவைகளையும் சிலரிடம் செய்யக் கூடாதவைகளையும் தெரிந்து கொள்ளலாம்.      பனியால் கால்களில் சிறிது நமைச்சலாக இருந்ததென்று, விமானப் பணி ஆளிடம் வேசலின் கேட்டேன். (மயித்தக் கட்டி மலைய இழுப்போம்.வந்தா மல, அந்தா மயிறு.). பணி ஆள், சோப்பு இருக்கிறது என்றார். தமிழ் இலக்கணத்தில் இடக்கரடக்கல், ’உப்பு உளதோ வணிகரே!’ என்றால் ’பருப்பு உளது!’ என்பதாம். அப்போது படிக்க நன்றாயிருந்தது. ஆனால் நிஜத்தில் ’வேசலின் உளதோ பணியாளரே’ என்று கேட்டு ’சோப்பு உளது’ என்று பதில் வந்தால் எரிச்சல் வந்தது. ”எங்கிட்ட வானத்தில இடக்கரடக்கல்,குழூவுக்குறி எல்லாம் வச்சுக்கிட்ட உன்ன மங்களம் பண்ணிப்புடுவேன்.”      அந்த விமானத்திலும் ஒரு பத்திரிக்கை தன் அட்டையின் வலது,கீழ் மூலையில் ‘Take me home' என்றது. மறுக்காமல் என் வீட்டிற்குக் கூட்டி வந்தேன்.  Next Page> http://venkatramvasi.blogspot.in/2011/01/1_21.html

எனது அமெரிக்கப் பயணம்-டெட்ராய்ட்டிலிருந்து டல்லாஸிற்கு - பகுதி 2

டெட்ராய்ட் விமான நிலையத்திலெடுத்த புகைப்படங்கள் விமானம் கிளம்பத் தயாரானது. ‘On your march' . ரன்வேயில் கபில்தேவ் போல ஓடி ஜிவ்வென்று மேலே எழும்பிய போது ‘ ரெக்க கட்டிப் பறக்குதடா அமெரிக்கன் ஏர்லைன்சுப் பிளேனு’ என்று பாடத் தோன்றியது.  சற்று உயரம் போனதும், கீழே பார்த்தால், மேகங்கள்,மேகங்கள்... வானம் முழுதும் மேகங்கள். நான் முன்பு எழுதிய கவிதை வரிகள் ஞாபகம் வந்தது. (ஞாபகம்லாம் வந்திருக்காது.புருடா(எந்த மொழி வார்த்தை?).கவிதைத் திணிப்பு! ) “பஞ்சு முகில்கள், மஞ்சம் இடுங்கள், நான் கெஞ்சும் தூக்கம் கொடுங்கள்”. எவ்வளவோ வசதிகளைப் பூமியில் செய்து தந்த இறைவன் மேகங்களில் குதித்து விளையாட முடியாமல் படைத்து விட்டாரே. அப்புறம் Cloud Computing அர்த்தம் மாறி விடும்.     http://picasaweb.google.com/venkatramvasimohanvasi/kRWOYK?authkey=Gv1sRgCMzLjIP1vMTjKw#5559690456908317042 Wi-fi on board என்றது ஒரு ஸ்டிக்கர். ஆனால் மொபைலில் இண்டெர்நெட் வேலை செய்யவில்லை. வயர்லெஸ் கனெக்சன் வேலை செய்யாத்தால வயர் போட்டு எனக்குக் கனெக்சன் கொடுங்க என்று கேட்டு அடம் பிடித்திருக்க வேண்டும்.    வெள்ளைக் காரர்கள் எல்லாரும் நாம் ஹாலிவுட் படங்களில் பார்க்கும் ஆட்கள் போல் இருப்பதில்லை. அவர்கள் வெள்ளை முகங்களில் நமக்குத் தெரிந்த பூ விற்கும் குருவம்மா, வாட்ச்மேன் முனுசாமி, ராமநாதன் வாத்தியார், விமலா டாக்டர் ஆகியவர்களின் சாயலும் தெரிகிறது. அமெரிக்கர்கள் நிற வித்தியாசம் இல்லாமல் கறுப்பு உடைப் பிரியர்களாய் இருக்கிறார்கள்.  விமானத்தில் என் முன்சீட்டின் பின்னே, என் முன்னே இருந்த ஒரு ஃப்ரீ மேகஜினில் (இப்போது அது என் வீட்டில்) பல விற்பனைப் பொருட்களின் விவரங்கள் தமாசாகவும்,கொஞ்சம் ஓவராகவும் இருந்தன.  ஒன்று நாயைக் குறிப்பிட்ட இடத்தில் மூச்சா போக வைக்குமாம்.  ஒன்று நல்ல தூரத்தில் இருப்பவர்கள் பேசுவதை ஒட்டுக் கேட்க உதவுமாம்.     தள்ளு வண்டியில் திங்க/குடிக்க எடுத்து வந்தார்கள். என்னிடம் என்ன வேண்டுமென்று கேட்க, நான் ’நாம ஏதாவது சொல்ல, முதல்ல பில்ல நீட்டிட்டு அப்புறம் பொருள நீட்டுவாளோ’ என்று பயந்த படி, ‘ஆப்பிள் ஜூஸ்’ என்றேன். அதில் ‘ஜூஸ்’ எனக்கே கேட்கவில்லை. அவள் கொடுத்த முகபாவனையைக் கொண்டு வர வேண்டுமென்றால், சென்னை மளிகைக் கடை ஒன்றில் போய் ‘யானை இருக்கா?’ என்று கேட்க வேண்டும்.  பக்கத்து ஆசாமி எடுத்துச் சொல்ல, ஆப்பிள் ஜூஸ் கிடைத்தது பில் இல்லாமலேயே.ஜூஸ் குடித்த படி பக்கத்து ஆசாமி என்ன புத்தகம் படிக்கிறார் என்று பார்த்தேன். Brad Thor எழுதிய Athena project என்ற கதை. அது ஒரு த்ரில்லர் என்று இதை எழுதுவதற்கு முன்னர் கூகுல் மூலம் தெரிந்து கொண்டேன்.      நான் பிளேனில் ஏறுவதற்காக ஏர்ப்போர்ட்டில் காத்திருந்த போது ஒரு பெரிய கருப்பன்(நம்ம வச்ச காரணப் பெயர்) புத்தகம் ஒன்றை மும்மரமாகப் படித்துக் கொண்டிருந்தான். பின்னால் போயிருந்த போது கடைசி வரிசையில் பெரிய கருப்பனைப் பார்த்தேன். அப்படி என்ன படிக்கிறானென்று பார்த்தேன். அந்தப் பக்கத்தில் போட்டிருந்த ஒரு தலைப்பு ‘Ignorant shit'.     காத்து வண்டி இறங்கப் போவதாக அறிவித்தார் பைலட் அழகான உச்சரிப்பில், தெளிவான நடையில். தரை இறங்கக் கீழே இறங்கிக் கொண்டிருக்கும் போது.. கீழே தெரிந்த காட்சி ஏற்கனவே பார்த்த மாதிரி இருந்தது. அது கூகுல் மேப்ஸ் சாட்டிலைட் வியூ. சில சமயம் இயற்கையைப் பார்க்கும் போது செயற்கை போல் தெரிகிறது.    பிளேனின் டயர்கள் தரையைத் தொட்டது கூடத் தெரியவில்லை. பைலட் சின்ன வயதில் பேப்பர் பிளேன் விட்டு ரொம்ப விளையாடியிருப்பார் போல.  மீண்டும் டல்லாஸ் விமான நிலையம். விமான நிலையத்தில் Wi-fi  வசதி இருந்தது.ஆனால் ப்ரௌஸ் பண்ணினால் தொங்கி வழிந்தது.  Blue tooth வசதியைப் பயன்படுத்தி, விமான நிலையக் கம்ப்யூட்டரிடமிருந்து ஒரு ஃபைலை வாங்கினேன். 3 விளம்பரங்கள் திரும்பத் திரும்ப ஓடி ஏளனம் செய்தன.

Next Page> http://venkatramvasi.blogspot.in/2011/01/blog-post_15.html

எனது அமெரிக்கப் பயணம்-டெட்ராய்ட்டிலிருந்து டல்லாஸிற்கு - பகுதி 1

ஏர்ப்போர்ட்டில் செக் இன் லக்கேஜை கொடுக்குமிடத்தில் சேவையை இன்னும் ஆரம்பிக்கவில்லை. வேறு விமானத்தில் ஏறுபவர்களுக்கு அந்த சேவை கிடைத்தது. ஒரு பெண், விமான நிலைய அதிகாரியிடம் ‘How are you?’ என்று கேட்க, அவர் ’Crazy’ என்று பதிலலித்தார். சென்னையில் இந்தக் கேள்விக்கு கிரேசி மோகன் கூட இப்படிப் பதில் சொல்ல மாட்டார்.     எங்கள் விமானத்திற்கு செக் இன் லக்கேஜ் வாங்க ஆரம்பித்தார் ஒரு அம்மணி.வேறு ஒரு வெள்ளைக்காரக் குடும்பமும் நானும் மட்டும் தான் நின்றிருந்தோம். வெ.குடும்பம் நகர்ந்தவுடன் நான் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கையில்...நான் நம்ம ஊர் போல் வரிசை முறையைக் கடைபிடிக்காமல் இருக்கிறேன் என்பதைக் கவனிக்கவில்லை. அம்மணி என்னிடம் ‘அந்த மஞ்சக் கோட்டுல போய் நில்லுங்க’ என்று ஒரு டீச்சரம்மா போல் சொல்ல நானும் மாணவன் போல் போய் நின்றேன். அமெரிக்காவில் 2 பேர் நின்றாலும் வரிசை வரிசை தான். நான் வீட்டில் என் இரு மகன்களிடம் ‘பசங்க எல்லாம் வரிசைல நில்லுங்க’ என்று விளையாட்டாகச் சொல்லுவேன்.இங்கு அது நடைமுறையில் உள்ளது.   இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தை ஓட்ட வேண்டும். ஓரிடத்தில் ஒரு டீக்கடை சைஸ் இடத்தில் ஒருவர் பாப் பாடல் ஒலி கேட்டபடி (லேப் டாப்பில்), ஹை டெக்காக ஷூ பாலிஸ் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.  ஒரு காபிக் கடையைப் பார்த்தேன். பட்டியலில் காஃபி மோக்கா இருந்தது. வாங்கிக் குடித்தால் ஸ்டார் பக்ஸ் காஃபி மோக்கா மாதிரி இல்லை. ஏமாற்றத்தோடு, நன்கு கலக்கியபின் குடித்துப் பார்த்தேன்.நன்றாக இருப்பது மாதிரி இருந்தது. வேறு வழி!    விமான நிலையத்திலும் ஒரு T.G.I Friday's ரெஸ்டாரெண்ட் இருந்தது. என் ஹோட்டலின் பக்கத்துக் கடை.2 நாள் வாடகைக்குத் தங்கிட்டு இவ்வள்வு சொந்தம் கொண்டாடக் கூடாது.அந்தக் கடையின் உட்சுவற்றில் சில நல்ல வாசகங்கள் கொண்ட போஸ்டர் இருந்தது.எழுதிக் கொள்ள நினைத்தும், எழுதிக் கொள்ளாமல் விட்டிருந்தேன். அதே வாசகங்கள் இந்தக் கடையில் வெளிச் சுவற்றில் ஒட்டப் பட்டிருந்தன. இம்முறை எழுதிக் கொண்டேன். அமெரிக்கர்கள் வாழ்க்கைத் தத்துவத்தை சுருக்கமாகச் சொன்னது போல் அவையிருந்தன. அவை கீழே.  May we never be out of spirits. To the good old days which you are having right now Love to one, friendship to many and good will to all I'm not afraid of tomorrow, for I have seen yesterday and I love today You are not as young as you used to be but you are not as old as you are  going to be. watch it.       டெர்மினலில் காத்திருந்த போது... சில புகைப்படங்களை எடுத்தேன். சிறிது நேரம் F.M radio மொபைலில் கேட்டேன். நான் ஹோட்டலில் இருந்த போது டி.வி பார்க்க முயன்று வெறுப்பில் அணைத்து விட்டேன். சுத்த ரம்பம். டி.வியை ஆன் பண்ணாமல் சும்மா பார்க்கக் கூட பிடித்திருந்தது. (அழகான L.C.D டி.வி.)என் அறையிலும் கிடைத்த நேரத்தில் F.M கேட்டேன். இசையாலும், நிகழ்ச்சித் தொகுப்பாளர்கள் குரலாலும் சொக்க வைக்கிறார்கள்.    விமானத்தில் ஏறும் போது பைலட்(?) ஒரு பயணியிடம் ‘How are you?' என்று கேட்டதற்கு வந்த பதில் ‘As decent as I am'. அதே கேள்விக்குப் பைலட் ‘Not bad' என்றார். ஒரு முறை நான் டாய்லெட்டில் ஒன்ஸ் போகும் போது, பக்கத்தில் ஒன்ஸ் போய்க் கொண்டிருந்த நண்பர் என்னைப் பார்த்து ‘எப்படி இருக்கிறீங்க?’ என்றார். நான் சிரித்துக் கொண்டே ‘இதக் கேக்கிறீங்களா’ என்றேன்.    விமானத்தில் எனக்கு ஜன்னலோர சீட். ’ஹையா ஜாலி!’. ஒரு அப்பாவி இந்தியன் வேடிக்கை பார்த்து விட்டுப் போகட்டும் என்று தொலை நோக்கோடு சீட் கொடுத்திருக்கிறார்கள். பஸ்ஸில் எப்போதுமே ஜன்னல் சீட் தான் எனக்குப் பிடிக்கும். முகத்தில் காற்று அடித்து, முடி கலைந்த படி போவது ஒரு தனி சுகம். சிறு வயதில் பஸ்ஸில் போகும் போது, முன்னால் உள்ள சில்வர் கம்பியை நான் பிடித்து இழுப்பதால் பஸ் வளைவில் கவிழாமல் காப்பாற்றப் படுவதாக நம்பியிருக்கிறேன். ஆனால் இந்த உண்மை எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும். பாவம், மற்ற பயணிகளுக்குத் தெரியாது.  ஆனால் பிளேனில் மூஞ்சியில் காத்து அடிக்கனும்னு கேட்க முடியாது.வெளியில நிறையக் கிடைக்குமென்று சொல்லி, பிடித்துத் தள்ளி விட்டு விடுவார்கள்.  Next Page> http://venkatramvasi.blogspot.in/2011/01/1_11.html